Simulación fóra da rede de autonomía total

Esta análise utiliza un método deseñado para avaliar o consumo de enerxía e o seu custo nun período definido período, segmentando os datos en medias mensuais e diarias.

• Datos básicos: O consumo total de enerxía anual (kWh) distribúese por mes para examinar a variabilidade da demanda; o custo asociado determínase en función dunha taxa de compra unitaria.
• Desglose temporal: As medias mensuais e diarias proporcionan un detallado comprensión de flutuacións de consumo ao longo do ano; unha porcentaxe media reflicte a de cada mes contribución relativa ao total anual.
• Obxecto: Este método axuda a identificar períodos de alto ou baixo consumo e plan estratexias de optimización enerxética ou xestión de custos. Proporcionar unha visión clara e accionable visión xeral de consumo enerxético para mellorar o dimensionamento das instalacións solares ou dos sistemas de almacenamento mentres manter os custos enerxéticos baixo control.

Esta análise baséase nun enfoque teórico orientado a estimar o aforro financeiro asociado con autoconsumo de enerxía solar, apoiándose no consumo anual e na produción fotovoltaica datos.

Desglose do consumo de enerxía: O consumo total está segmentado por tempo períodos (entre semana, fins de semana, día, noite, noite) para avaliar as necesidades enerxéticas específicas de cada franxa horaria. Este enfoque axuda a identificar o consumo durante o día, o que reflicte o potencial para autoconsumo.

Estimación do potencial de autoconsumo: A produción solar estimada por PVGIS é comparado con consumo diurno. A porcentaxe de cobertura indica a parte do consumo diurno iso pode ser subministrado directamente pola enerxía solar.

Cálculo do aforro financeiro: Os kWh autoconsumidos valóranse en función do compra de enerxía tarifa para calcular o aforro anual.

Esta análise proporciona unha base cuantitativa para avaliar os beneficios financeiros de autoconsumo e optimizando o tamaño das instalacións solares. Este método tamén axuda a identificar períodos clave para maximizar o aproveitamento da enerxía producida.

Esta análise ilustra a hipótese da autonomía enerxética dun lugar de produción, en función do consumo total, do autoconsumo e da autonomía que proporciona o sistema.

Estimación do consumo de enerxía: Calcúlase o consumo mensual e diario comprender as necesidades enerxéticas do lugar durante un período determinado.

Cálculo de autoconsumo: Enerxía producida localmente e consumida directamente (autoconsumo) estímase para avaliar a parte da produción utilizada sen depender da reixa.

Autonomía enerxética: O potencial de autonomía (enerxía producida e consumida in situ) calcúlase en kWh para cada mes, o que reflicte a capacidade do sistema para reducir a dependencia da rede.

Este enfoque axuda a medir o nivel de autonomía enerxética acadado polo sistema fotovoltaico identificando os meses nos que se optimiza o autoconsumo e a autonomía, permitindo así tomar decisións para mellorar o rendemento xeral.

Esta análise baséase nun método para avaliar o rendemento das baterías con varias capacidades estimar a súa achega enerxética anual e a súa adecuación ás necesidades.

Capacidade e dispoñibilidade mensual: Compáranse as capacidades da batería co autonomía requirida cada mes para avaliar a súa cobertura enerxética.

Consumo total anual: A enerxía proporcionada por cada batería ao longo dun ano período calcúlase para medir o seu rendemento global.

Uso óptimo: As porcentaxes mensuais revelan períodos nos que as baterías superan ou alcanzar os seus límites, permitindo determinar se son infradimensionados ou sobredimensionados.

Este método ten como obxectivo dimensionar correctamente as baterías para maximizar a eficiencia e evitar o desperdicio de enerxía ou unha autonomía insuficiente.

A análise do consumo das baterías en función da súa capacidade e necesidades enerxéticas mensuais baséase en:

• Cálculo da cobertura enerxética: Avaliamos como cumpre cada tamaño da batería necesidades mensuais.
• Media anual: Permite comparar a eficacia de diferentes capacidades ao longo dun ano completo.
• Uso mensual: Identifica os períodos nos que a batería alcanza o seu máximo capacidade ou restos infrautilizadas. Este enfoque axuda a dimensionar as baterías segundo as necesidades reais, equilibrando autonomía e optimización de recursos.

Este histograma, que representa os fluxos de caixa e o retorno do investimento (ROI), permite:

• Visualiza os movementos financeiros durante un período determinado, distinguindo entre barras positivas (ingresos) e barras negativas (gastos).
• Identifica o punto no que o ROI se fai positivo, indicando a recuperación do inicial investimento.
• Seguir a evolución das ganancias netas para avaliar a rendibilidade a longo prazo do proxecto. Iso é unha ferramenta clara para comprender o rendemento financeiro e unha axuda para a toma de decisións investidores.

O cálculo da pegada de carbono dun país permite:

• Avaliación das emisións totais de gases de efecto invernadoiro (GEI) xeradas polas súas actividades, incluíndo industria, transporte, agricultura e consumo de enerxía.
• Identificación das principais fontes de emisións para priorizar os esforzos de redución.
• Tendo en conta factores como a pegada de carbono das importacións e exportacións para gañar a visión xeral completa.
• É unha ferramenta esencial para controlar o progreso cara aos obxectivos climáticos e orientar ao público políticas para unha transición sostible.

O cálculo do balance de carbono dunha instalación solar permite:

• Avaliar as emisións evitadas pola produción de enerxías renovables, en comparación con subministración convencional a través da rede (moitas veces baseada en combustibles fósiles).
• Cuantificar o impacto ambiental positivo, especialmente en termos de toneladas de CO₂ gardados ao longo da vida útil do sistema.
• Destaque que cada kWh de enerxía solar autoconsumida contribúe directamente a reducir o pegada de carbono do fogar.
• É unha demostración tanxible do compromiso do futuro produtor de enerxía solar por un máis estilo de vida sostible.